نوشتاری که پیش رو دارید بیان برخی انتظارات و توصیه های امام حسن مجتبی(علیه السّلام) است به امت اسلامی بخصوص شیعیان و کسانی که خواهان دستیابی به هدایت الهی و صراط مستقیم هستند. با هم این مطلب را که از سایت تبیان انتخاب شده، از نظر می گذرانیم.

۱- خدا محوری

از مهمترین انتظاراتی که تمام انبیا و اولیا از بندگان خدا، داشته اند و دارند این است که مردم در کارها و رفتارها خدا محور باشند و رضایت الهی و خداوندی را در تمام امور، محور و اساس قرار دهند.
امام حسن مجتبی(علیه السّلام) نیز که خود خدامحور و سراپا اخلاص بود، از امت اسلامی و شیعیان خویش انتظار دارد که رضایت الهی را محور فعالیت خویش قرار دهند. این توقع را گاه با بیان زیان مردم محوری و خارج شدن از محور رضایت الهی ابراز می دارد، آنجا که فرمود: «من طلب رضی الله بسخط الناس کفاه الله امور الناس و من طلب رضی الناس بسخط الله و کله الله الی الناس؛ (۱) هر کس رضایت خدا را بخواهد هرچند با خشم مردم همراه شود؛ خداوند او را از امور مردم کفایت می کند و هر کس که با به خشم آوردن خداوند، دنبال رضایت مردم باشد، خدا او را به مردم وامی گذارد.»
حضرت گاه فوائد خدا محوری و در نظر گرفتن رضایت الهی را به زبان می آورد و می فرماید: «انا الضامن لمن لم یهجس فی قلبه الا الرضا ان یدعو الله فیستجاب له(۲) من ضمانت می کنم برای کسی که در قلب او چیزی نگذرد جز رضا ]ی خداوندی[، که خداوند دعای او را مستجاب فرماید.»
راوی از حضرت امام حسن(علیه السّلام)این مهم را چنین نقل می کند: امام حسن روز عید فطر بر گروهی از مردم گذر کرد که مشغول بازی و خنده بودند، بالای سر آنها ایستاد و فرمود: «اتن الله جعل شهر رمضان مضمارا لخلقه فیستبقون فیه بطاعته الی مرضاته فسبق قوم ففازوا و قصر آخرون فخابوا؛(۳) به راستی، خداوند ماه رمضان را میدان مسابقه برای خلق قرار داده است تا به وسیله طاعت او برای جلب رضایت خداوند بر یکدیگر سبقت گیرند. مردمی سبقت گرفتند و کامیاب گشتند و دیگران کوتاهی کردند و ناکام ماندند.»
رسیدن به رضایت الهی آرزوی تمام انبیا بود.لذا در روایت آمده است که «موسی(علیه السّلام) عرض کرد: خدایا! مرا به عملی راهنمایی کن که با انجام آن به رضایت تو دست یابم. خداوند وحی کرد که ای فرزند عمران! رضایت من در سختی و گرفتاری تو است که طاقت آن را نداری. موسی به سجده افتاد و مشغول گریه شد...، سرانجام وحی شد که ای موسی! رضایت من در رضایت تو به قضا و تقدیرات من است.»(۴)

مطالعه متن کامل در ادامه مطلب...

نخستین شرط ظهور امام و پی‌ریزی دولت مهدوی، آمادگی جهانیان برای پذیرش چنین حکومتی است، به بن ‌بست رسیدن بشر در بسیاری از مشکلات و یأس و نومیدی انسان از سازمان‌ها و تشکیلات مادی، جامعه انسانی را برای پذیرش آن، آماده می‌سازد.

به گزارش مصاف به نقل از خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس، درحالی که ایجاد حکومت واحد جهانی بر بشر کنونی که در اخلاق مادی فرو رفته و معنویات و احساسات پاک او نسبت به انسان‌ها فروکش کرده است، به صورت یک آرزوی خام و رؤیای طلایی است، احادیث اسلامی تشکیل «حکومت واحد جهانی اسلام» را از ویژگی‌های قیام حضرت مهدی موعود(عج) می‌داند و بیانگر این است که در پرتو عدل او، جهان تحت لوای «یک حکومت»، «یک دولت»، «یک قدرت» در می‌آید و بساط تمام ابرقدرت‌ها، فرعون‌ها، قارون‌ها و قارونک‌های زمان، از بزرگ و کوچک برچیده می‌شود و پرچم عدل و داد، در سراسر جهان به اهتزاز در آمده و صفا و صمیمت و عشق به انسان‌ها جهان را فرا می‌گیرد.

برای مطالعه متن کامل به ادامه مطلب مراجعه نمایید...

انسان، عُصاره ی عُصاراتِ کائنات است. انبیا و اولیا، عصاره ی انسان وانسانیتند. ومهدى(علیه السلام)، عصاره انبیا و اولیاست. این است که میان او و پیامبران  بجز امر (غیبت)- شباهتهاى دیگرى نیز هست، و پاره اى از ویژگی هاى پیامبران در مهدى (علیه السلام) متجلّى است.

رى، مهدى، ولى اعظم، و سرّ اکبر است. او ذخیره الهى، وبقیةُ الله، وخلاصه تجلّیات گذشته است. اگر ذخایر وامکانات پیامبران سَلَف، در نزد او باشد، اگر همه اسرار جهان پیش او مکشوف بوَد، اگر ودایع اولیا در خدمت او گرد ید، همه درست است و به جا. در احادیث، خصوصیاتى از پیامبران یاد شده است، که در قائم آل محمد(صلى الله علیه وله وسلم) هست:

از حضرت آدم (علیه السلام)ـ طول عمر.

از حضرت نوح(علیه السلام)  ـ طول عمر.

از حضرت ابراهیم(علیه السلام) ـ پنهان بودن ولادت و دورى از مردم.

از حضرت موسى(علیه السلام) ـ پنهان بودن ولادت و غیبت از قوم، هیبت و شکوهمندى.

از حضرت یوسف(علیه السلام)ـ زیبایى، جود، حضور در میانِ مردم و شناخته نشدن.

چنانکه براردان یوسف(علیه السلام) او را مى دیدند و نمى شناختند، تا آنکه خویش را معرفى کرد.

از حضرت صالح(علیه السلام)  ـ غیبت از قوم.

از حضرت داود(علیه السلام) ـ قضاوت کردن به حکم داودى.

احکام داودى معروف است. حضرت داود(علیه السلام) بر طبق علم خود به واقع، حکم مى کرد، ومنتظر بیّنه وشاهد نمى ماند.

از حضرت سلیمان(علیه السلام)  ـ جهاندارى و حشمت سلیمانى.

از حضرت ایوب(علیه السلام)  ـ برخوردارى از فرج و گشایش پس از گرفتارى.

مشاهده کامل در ادامه مطلب...

اعتقاد به ظهور مصلح آخرالزمان که نامش «مهدى» و از اولاد پیامبر اسلام است، مورد اتّفاق همه فرقه هاى اسلامى است. صاحب کتاب عون المعبود که شرح کتاب سنن ابى داوود است، مى نویسد:
بدان که در طول اعصار، مشهور بین همه اهل اسلام، این است که حتماً، در آخرالزمان، مردى از اهل بیت(علیهم السلام) ظهور مى کند که دین را یارى، و عدل را آشکار مى کند… نامش، مهدى است و عیسى، بعد از مهدى یا هم زمان با مهدى، نزول، و او را در کشتن دجال یارى، و در نماز به او اقتدا مى کند.

احادیث مربوط به مهدى (عج) را عدّه اى از بزرگان آورده اند، از آن جمله است، ابوداوود، ترمذى، ابن ماجه، بزار، حاکم، طبرانى، ابویعلى. سند این احادیث، برخى، صحیح و برخى دیگر، حسن و یا ضعیف است.[۱]